FAQ

Jak wygląda pierwsza sesja konsultacji psychologicznej?

Celem pierwszej sesji konsultacji jest wstępna diagnoza (protodiagnoza) problemu, określenie jego etiologii oraz decyzja związaną z dalszą pracą. W przypadku stwierdzenia, że problemy mogą mieć podłoże somatyczne, wskazana będzie dodatkowa konsultacja u lekarzy odpowiednich specjalności (np.: urologa, ginekologa, endokrynologa, neurologa). Gdy problemy wiążą się z funkcjonowaniem psychologicznym, przedstawione zostaną propozycje terapii z uwzględnieniem liczby sesji oraz celu końcowego.

Co jeżeli mój problem ma charakter niepsychologiczny?

Przed rozpoczęciem interwencji psychologicznych lub psychoseksuologicznych przeprowadzam wywiad ukierunkowany na określenie wstępnej przyczyny problemu. Jeżeli na podstawie rzeczonego wywiadu stwierdzę, że zgłaszany problem może mieć podłoże inne niż psychologiczne, to ordynuję wówczas wykonanie dodatkowych badań u lekarzy odpowiednich specjalizacji: urologów, ginekologów, endokrynologów, neurologów lub kardiologów.

Jakie metody pracy stosuję?

Dostosowuję swoje metody pracy zarówno do problemów z jakimi zmaga się pacjent, jak również jego własnych możliwości. Wykorzystuję standaryzowane metody diagnozy psychologicznej oraz te interwencje psychologiczne/psychoseksuologiczne, które uzyskały potwierdzenie naukowe. Korzystam wyłącznie z aktualnej wiedzy naukowej oraz klinicznej, którą zdobywam uczestnicząc w szkoleniach oraz konferencjach naukowych.

Jakich metod pracy nie stosuję?

• nie prowadzę farmakoterapii oraz fizjoterapii

• nie przeprowadzam badań fizykalnych

• nie wystawiam zwolnień lekarskich

• nie prowadzę diagnozy psychiatrycznej (diagnozy zaburzeń psychotycznych, zespołów urojeniowych)

Najczęstsze mity z obszaru seksualności

U młodych ludzi najczęściej spotykanymi mitami są te dotyczące antykoncepcji. Brak rzetelnej edukacji seksualnej w szkole i niewiedza oraz niechęć rodziców do rozmów na te tematy z dziećmi często skutkuje brakami edukacyjnymi i próbą uzupełnienia jej jedynymi dostępnymi źródłami. Najczęściej są to źródła nierzetelne – mitotwórcze.

Z najczęstszymi mitami, z którymi muszą sobie radzić seksuolodzy – klinicyści są stereotypy w obszarze libido i potencji. Mężczyźni często wierzą, że zawsze powinni mieć ochotę na seks a erekcja powinna pojawiać się na życzenie. Sam seks natomiast powinien trwać długo, co najmniej tyle aby jego wystąpienie było wtórne do orgazmu partnera/partnerki. Kobiety zaś często są przekonane, że brak erekcji spowodowany jest ich nieatrakcyjnością. Zdarza się również, że wśród kobiet często pokutuje negatywny – krytyczny stosunek dotyczący własnego libido, potrzeby zaspokajania go przy pomocy masturbacji, czy korzystania z pornografii.

Z jaką problematyką zgłaszają się najczęściej do seksuologa mężczyźni?

Młodsi mężczyźni częściej zgłaszają się z problemem przedwczesnego wytrysku, starsi natomiast doświadczają zaburzeń erekcji. Korelacja ta mimo, że występuje często – nie jest bynajmniej regułą warunkującą i rzeczone zaburzenia mogą wystąpić w każdym etapie życia.

Z jaką problematyką zgłaszają się najczęściej do seksuologa kobiety?

Kobiety najczęściej borykają się ze zmniejszonymi potrzebami seksualnymi, co wówczas okazuje się być problemem zazwyczaj w kontekście relacji w jakiej się znajdują. Innymi równie częstymi problemami są: rzadkie osiąganie orgazmu lub brak orgazmu w ogóle. Zdarza się również odczuwanie bólu w trakcie stosunku czy brak wydzielania śluzu w pochwie.

Z jaką problematyką zgłaszają się najczęściej do seksuologa pary?

Pary heteroseksualne najczęściej borykają się z problem niekompatybilnych potrzeb seksualnych. Partnerki zazwyczaj zgłaszają zbyt małą chęć współżycia w porównaniu z potrzebami partnera oraz zbyt małe potrzeby seksualne w ogóle. Partnerzy natomiast – zbyt dużą chęć współżycia w porównaniu z potrzebami partnerki oraz zbyt duże potrzeby seksualne w ogóle. Nie bez znaczenia etiologicznego w tej kwestii są uwarunkowania społeczno – kulturowe, takie jak: stereotypy, braki w edukacji seksualnej, tabu czy przekonania religijne. Problem niedopasowania seksualnego nierzadko jest powodem konfliktu między partnerami.

Leki a częstość występowania zaburzeń seksualnych (%)

• 95% – klomipramina – TCA*. (https://www.mp.pl/pacjent/leki/subst.html?id=456)

• 73% – citalopram – SSRI**. (https://www.mp.pl/pacjent/leki/subst.html?id=1032)

• 63% – sertralina – SSRI**. (https://www.mp.pl/pacjent/leki/subst.html?id=718)

• 57% – fluoksetyna – SSRI**. (https://www.mp.pl/pacjent/leki/subst.html?id=326)

• 49% – tiorydazyna – lek neuroleptyczny (lek przeciwpsychotyczny I generacji − klasyczny, typowy) z grupy piperydynowych pochodnych fenotiazyny. (Obecnie w Polsce nie są zarejestrowane żadne preparaty zawierające tiorydazynę)

• 41% – amitryptylina – TCA*. (https://www.mp.pl/pacjent/leki/subst.html?id=86)

• 38% – imipramina – TCA*.

• 30% – spironolakton 200 – jest lekiem moczopędnym (czyli diuretykiem) z grupy antagonistów aldosteronu (https://www.mp.pl/pacjent/leki/subst.html?id=2045)

• 20% – α-metyldopa – jest ośrodkowo działającym lekiem obniżającym ciśnienie tętnicze krwi (https://www.mp.pl/pacjent/leki/subst.html?id=558)

• 14% – propranolol – jest lekiem zaliczanym do grupy niewybiórczych beta-adrenolityków (https://www.mp.pl/pacjent/leki/leki/subst.html?id=693)

• 12% – hydrochlorotiazyd – jest lekiem moczopędnym (czyli diuretykiem) z grupy tiazydów stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego (https://www.mp.pl/pacjent/leki/leki/subst.html?id=375)

Zaburzenia osobowości

Zaburzenia osobowości typu A – zaburzenia dziwaczno-ekscentryczne

• • Paranoiczne zaburzenie osobowości

  • Schizoidalne zaburzenie osobowości

  • Schizotypowe zaburzenie osobowości

Zaburzenia osobowości typu B – zaburzenia dramatyczno-niekonsekwentne

• • Antyspołeczne zaburzenie osobowości

  • Zaburzenie osobowości z pogranicza – borderline

  • Histrioniczne zaburzenie osobowości

  • Narcystyczne zaburzenie osobowości

Zaburzenia osobowości typu C – zaburzenia obawowo-lękowe

• • Zaburzenie osobowości unikowej

  • Zaburzenie osobowości zależnej

  • Obsesyjno-kompulsyjne zaburzenie osobowości